“Пред две години, на Велигден, успеав да застанам на нозе, токму овде пред моштите на Св. Гаврил Светогорец. Бев клекната пред нозете на отец Дамаскин и ја слушав неговата молитва. Во моментот се појави некое необјаснето чувство, топлина… Не, не можам да објаснам… но, болката исчезна, искривените прсти на стапалото ми се исправија, а јас за првпат после толку време немав никаква болка. Почувствував дека сум здрава, раскажува 16-годишната кочанчанка Лора Минова.
Лора Минова, девојчето од Кочани кое беше излечено по молитвите кон Свети Гаврил Светогорец во Лесновскиот манастир, денес е вистинска девојка. На шеснаесет години ужива во средношколските денови, учи, излегува со другарките, се забавува, но не заборава да се заблагодари на Бога што и помогна токму тогаш кога докторите беа беспомошни и дигнаа раце пред нејзината болест за која немаше дијагноза.
Најмалку еднаш во неделата таа доаѓа на литургија во Лесновскиот манастир да се исповеда кај нејзиниот духовен отец, да помогне околу уредувањето, да ужива во убавините на манастирската идила.
И не само тоа. Таа манастирот го посетува и со своите најдобри другарки со кои, освен за вообичаените тинејџерски теми разговара и за духовноста. Невообичаено, но оваа млада девојка ужива да го чита и Светото писмо.
Импресионирана е од пожртвуваноста на Пресвета Богородица, па честопати ја прашува мајка си зошто не ја крстиле Марија.
Лора и на првиот ден од страстната седмица, заедно со мајка и Олга беше во манастирот и учествуваше во подготовките што се вообичаени пред големиот христијански празник, кога во манастирот се очекуваат неколку стотици посетители.
Лора не е многу зборлеста. Мила и благородна, со ангелска насмевка која само протезата на забите ја издава дека е модерна тинејџерка. Сепак, ни раскажа дека Велигден е посебен празник за неа. Го чувствува како свој втор роденден бидејќи токму на големиот христијански празник се случило и нејзиното избавување од подлата безимена болест, нејзиното воскреснување.
Целиот текст прочитајте го на Вечер.прес